Koffie in bed en keuzestress
Waar ik gister nog ging slapen met het heerlijke gevoel dat ik morgen een lege – naar eigen behoefte – in te vullen dag voor me heb, voel ik vanmorgen de onrust al vrij snel na het wakker worden.
Als mijn dochter om zeven uur opstaat gaat bij mij ook de wekker. Zij rommelt dan wat door het huis om zich klaar te maken voor vertrek naar school. Ik start met een kop koffie in bed. Een heerlijk moment doorgaans. Even rustig wakker worden voordat ik in actie kom.
Vandaag ben ik tijdens dit koffieritueel nerveus. Wat zal ik eens doen vandaag?
Ik moet nodig mijn huis stofzuigen. Ik kan beginnen met een yogales. Of toch beter een wandeling, het is nu droog. Ik wil nog nieuwe teksten schrijven voor mijn website. Dat zou een mooi klusje zijn voor vandaag. Of gewoon eens een boek lezen. Dat komt er ook nooit van.
Er lijkt een tweestrijd gaande tussen een stem die zegt wat er moet gebeuren vandaag en een stem die zich daar enorm tegen verzet: ‘je mag best een dagje niksen na alle drukte van de afgelopen tijd, kijk eens lekker een filmpje’. En een derde stem die het raar vindt dat ik die tweestrijd heb, ook dat nog.
Ondertussen heb ik twee koffie op en lig ik met aangespannen spieren en een hoofd vol oordeel over mijn ‘keuze stress’ nog steeds in bed. En dan komt het moment dat ik dit van mezelf waarneem. Ik moet lachen en mijn spieren verzachten.
In feite is het natuurlijk een luxeprobleem. Ik ben vrij vandaag en mag zelf weten wat ik ga doen! Nu maar eens beginnen met lekker douchen dan gaat de dag zich wel vormen.
Oh nee, laat ik er eerst een stukje over schrijven. Dat vind ik in elk geval áltijd leuk om te doen. Met vooruit, nog één kopje koffie erbij.