Vederlichte benen

Ze is zo ontzettend moe. Haar lichaam is gespannen, opgetrokken. Dat is zichtbaar aan haar hoge schouders en merkbaar aan haar pijnlijke nek. Haar benen voelen loodzwaar. Achter haar ogen branden voortdurend tranen.

De afgelopen maanden vragen veel van haar. Ze moet alsmaar door, een stapje terug doen is geen optie. Haar liefdevolle zorg en aandacht zijn broodnodig. Dagelijks, eigenlijk 24 uur per dag. Veel van de gestructureerde hulp, die haar normaal wat adempauze geeft, is weggevallen. Niemand die het nu in de Coronacrisis van haar kan overnemen.

Ik heb bewondering voor hoe ze haar kleine rustmomentjes pakt: ‘Gewoon even zitten In de tuin, even helemaal niks, heerlijk’. Als ze het me vertelt, krijgen haar vermoeide ogen toch de mij inmiddels vertrouwde twinkeling.  Ik ben telkens weer geraakt door haar optimisme en altijd voelbare levenslust.

Maar haar lijf sputtert, dat vertelt haar dat het eigenlijk niet te doen is. Het is te veel. Het duurt te lang.

Op de tafel geef ik aandacht aan haar benen. Ik raak ze beide zachtjes aan en zij merkt dat vooral haar rechterbeen zo strak en zwaar is. Ik til het been op. Ik voel aanvankelijk weerstand en ook de strakheid. Ik beweeg haar been voorzichtig naar een hoek van 90 graden. Ze laat het rusten tegen mijn bovenlijf. Ik wieg zachtjes. Haar been als een kind in mijn armen.

Na verloop van tijd vraag ik hoe dit voor haar is. Ze zucht. ‘Ik voel me veilig. Beschermd. Alsof ik het uit handen mag geven’. Zo sta ik een poosje met háár been in mijn handen. Ik voel het steeds meer zakken en ontspannen. Haar ademhaling wordt dieper en langzamer. Als ik haar been terug leg op de tafel gaat dat soepel. Haar gedragen been voelt nu lichter voor haar dan de andere kant.

Na afloop op de stoel – als ik ook haar linkerbeen aandacht heb gegeven – ziet ze er anders uit. Haar gezicht is zacht en haar schouders zijn gezakt. Ze raakt haar eigen benen aan en zegt: ‘Ik ga geloof ik met vederlichte benen naar huis’.

In haar dagelijks leven kan het op dit moment niet. De ervaring tóch even iets uit handen hebben kunnen geven op de massagetafel, ontspant zichtbaar.