Massage tijdens Corona
Het lijkt door alle gebeurtenissen al weer heel lang geleden, maar in de voorjaarsvakantie was ik met mijn 15 jarige dochter in Thermen Sanadome. Hoogtepunt was beslist niet het zwemmen in de overvolle baden, ook niet het zoeken naar een stoel zónder handdoek met opschrift ‘gereserveerd’, maar onze simultaan sessie in een witte leren relax-massagestoel met kabbelende zee geluiden uit de koptelefoon. Naast elkaar 20 minuten van top tot teen gekneed. Af en toe ’thumbs up’ tegen elkaar. Mijn lieve meid na afloop: ‘heerlijk, ik heb nog nooit mijn hoofd zo leeg gehad’.
Mijn dochter houdt van een stevige knuffel. Ze zit ook graag tegen me aan op de bank (steeds minder maar ten tijde van Corona gelukkig weer wat extra). Ook geeft ze me vaak spontaan een kus, vooral op momenten dat ze haarfijn aanvoelt dat ik het kan gebruiken. Maar als ik op die intieme momenten mijn handen gebruik om iets te doen wat lijkt op massage (denk aan strelen, kneden, kriebelen ) dan zegt ze: ‘doe maar niet Mam’. Daarin lijkt ze heel erg op haar overleden vader. Die was ook best dol op intimiteit, maar zei steevast als ik naast hem op de bank zat en hem aanraakte : ‘hou je hand maar stil schat’.
Mijn praktijk is nu al een paar weken dicht. Ik mis de sessies enorm. Het contact, het aanraken, het masseren, : nu het er niet meer is, merk ik hoe het me voedt en niet alleen bijdraagt aan het welzijn en de innerlijke verbinding van mijn cliënten maar ook zo ontzettend aan dat van mezelf.
En opeens zag ik een paar dagen geleden mijn kans schoon, toen ik onder het eten met mijn meisje praatte over de gevolgen van Corona voor ons beiden. Ik bracht spontaan de herinnering aan de massagestoel naar boven en vroeg haar of ze toch niet alsjeblieft weer eens een keer wilde proberen op mijn massagetafel te liggen. ‘Ik denk dat dat je echt goed kan doen nu. En als je een muziekje op je hoofd wil, raak je misschien wel net zo leeg als toen’. Nadat ik had toegegeven dat ik het ook heel graag voor mezelf wilde, kwamen we tot de volgende deal:
Muziek op, maximaal 20 minuten, alleen de rug.
Ik leg mijn handen op haar tengere, warme mooie meisjesrug en voel direct mijn innerlijke kalmte komen. Met al mijn aandacht masseer ik haar liefdevol én stevig (want het moet natuurlijk geen strelen of kriebelen worden). Ik hoop veel te hard dat ze het lekker vindt. Ik hoor dat ze haar lievelingsmuziek op heeft, die in de verste verte niet lijkt op een kabbelende zee.
Na 10 minuten begint ze wat meer te bewegen. Nog eens een paar minuten later hoor ik zo nu en dan een zucht. Niet even daarna haal ik één kant van de koptelefoon van haar oor en vraag: ‘ wil je nog verder? ‘Mijn dochter komt een beetje omhoog, doet haar koptelefoon helemaal af, kijkt me aan en zegt: ‘nou, heel eerlijk, ik ben er nu wel klaar mee’.
Later als ze aangekleed bij me zit zegt ze’: het is gewoon echt niks voor mij mam. Maar ik snap ook wel dat jij er van houdt en het nu mist. Dus als je de komende weken echt een keer weer heel graag wil masseren moet je het zeggen. Dan ga ik gewoon weer een kwartiertje liggen’.
Heerlijk kind. Open, eerlijk, direct en invoelend. Wat een zegen dat ik haar wel gewóón mag knuffelen en aanraken. Mijn enige en liefste huisgenoot. Ze gaf me zelfs toestemming om hierover te schrijven ?❤.