Troost

Als kind duimde ik. Ik duimde veel en overal. Ik weet nu: een vorm van troostend contact met mezelf, wat me veiligheid en rust gaf. Het allerliefst duimde ik naast mijn moeder op de bank, met haar arm wat omhoog getild in mijn vrije hand.

De zee op Vlieland

Ik ben op Vlieland. Het eiland waar ik zo graag kom en zo van hou. Vanmorgen vroeg liep ik een paar uur op het strand, de meeste tijd met mijn voeten door het water.
Bovenstaande tekst kwam ik tegen als afdrukken van bandensporen in het zand.